Αρχείο - Δηλώσεις για τις εκλογές του 2015

Η χώρα βρίσκεται για ακόμη μία φορά, την τρίτη σε ένα χρόνο, σε προεκλογική περίοδο. Και μάλιστα αυτή τη φορά με την οικονομία βαριά τραυματισμένη, με τον έλεγχο κεφαλαίων σε ισχύ,  με την αγορά σε κρίση, με τους πολίτες και κυρίως τα μεσαία και κατώτερα στρώματα να στενάζουν και τον επιχειρηματικό κόσμο σε απόγνωση.

Για ποιο λόγο αλήθεια η χώρα σύρεται και πάλι σε μία εκλογική αναμέτρηση; Και λέω «σύρεται» έχοντας απόλυτη επίγνωση του ρήματος που χρησιμοποιώ.

Ακούμε όλο αυτό το διάστημα τον κ. Τσίπρα να επικαλείται την ανάγκη για νωπή, καθαρή λαϊκή εντολή. Για να μπορέσει, όπως ισχυρίζεται, δυνατός, έχοντας ανανεώσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπό του, να επαναδιαπραγματευτεί ορισμένες αρνητικές πτυχές του μνημονίου ΙΙΙ.

Μας μιλά πάλι για επαναδιαπραγμάτευση. Εκείνος που κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου εξαπατώντας τους πολίτες και λέγοντας σκοπίμως ψέματα για κατάργηση των μνημονίων μ’ έναν νόμο και ένα άρθρο. Όλοι θυμόμαστε το σλόγκαν – παρωδία: «θα σκίσουμε τα μνημόνια». «Θα χτυπάμε τους ζουρνάδες και θα χορεύει η τρόικα». Για να μην αναφέρω το αλήστου μνήμης: «go back κυρία Μέρκελ».

Που πήγαν όλα αυτά τα μεγάλα λόγια; Αυτές οι υποσχέσεις, που χωρίς ίχνος ντροπής ξεστόμιζαν μόνο και μόνο για να πάρουν την εξουσία;

Δυστυχώς, η αλήθεια γκρέμισε τα προσωπεία. Η ελπίδα της πρώτης φοράς Αριστεράς, δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως, ήρθαν μεγαλοπρεπείς κωλοτούμπες. Το «τρισκατάρατο» μνημόνιο, έγινε αναγκαιότητα, προκειμένου να μην χρεοκοπήσει η χώρα.

Και τώρα που το μνημόνιο της Αριστεράς είναι γεγονός, όσο κι αν επιχειρούν να το ωραιοποιήσουν, ή να το παρουσιάσουν ως προϊόν δήθεν εκβιασμού από τους εταίρους-δανειστές, επιχειρεί και πάλι ο κ. Τσίπρας, να κρυφτεί απ’ τις ευθύνες του. Ζητά απ’ τους πολίτες να βγάλουν τα κάστανα της δικής του αποτυχημένης τάχα «διαπραγμάτευσης» απ’ τη φωτιά. Πόσες φορές θα ζητήσει απ’ τους πολίτες να τον σώσουν;

Πόσες φορές θα βάλει την χώρα και την οικονομία σε θανάσιμο κίνδυνο; Η πολιτική του απέτυχε παταγωδώς, απεδείχθη περίτρανα πως δεν υπήρχε καμία στρατηγική, κανένα σχέδιο, ο τόπος αφέθηκε στον αυτόματο πιλότο, δεν υπήρχε κανείς σοβαρός και υπεύθυνος άνθρωπος στο τιμόνι. Μια σειρά από αποτυχημένες επιλογές του κ. Τσίπρα, καθ’ ομολογία του, όπως ο κ. Βαρουφάκης, λίγο έλειψε να ρίξουν την χώρα στα βράχια.

Και μετά ήρθε το διχαστικό δημοψήφισμα. Σε μια χώρα που παράπαιε, που ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο απ’ την Ευρωζώνη, ο πρώην πρωθυπουργός έδωσε την χαριστική βολή. Με τους επικίνδυνους χειρισμούς του έβαλε την υπογραφή του στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capital controls, οδηγώντας χιλιάδες συμπολίτες μας στις εξευτελιστικές ουρές μπροστά στις τράπεζες.

Το μνημόνιο που υπέγραψε τελικά η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας, ήταν η κορυφαία πράξη του δράματος στο θέατρο που έπαιζε όλους αυτούς τους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πλάτη του λαού. Και δυστυχώς, ο λογαριασμός που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες είναι βαρύς. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει ν’ αποδράσει διά των εκλογών. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι ο κ. Τσίπρας παραιτήθηκε, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό του στρατόπεδο. Να βάλει τάξη στα του οίκου του. Να διώξει από πάνω του τα βαρίδια, όπως θεωρεί αίφνης τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και να πάρει το πάνω χέρι. Προσπαθεί να μας πείσει ότι εξεπλάγη από την συμπεριφορά των εξ’ αριστερών συντρόφων του.

Μα μ’ εκείνους πορεύτηκε τόσα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα συνονθύλευμα τάσεων και ιδεολογιών. Τον σύντροφο Παναγιώτη και τη σύντροφο Ζωή τους ήξερε πολύ καλά, ήξερε τι πρεσβεύουν, ήταν αν μη τι άλλο συνεπείς όλα αυτά τα χρόνια, με μία ρητορική αντίθετη σε κάθε μεταρρυθμιστική πολιτική, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

Δεν μπορεί λοιπόν ο κ. Τσίπρας να δηλώνει τώρα ότι πέφτει απ’ τα σύννεφα. Κι ούτε βεβαίως να οδηγεί μια ολόκληρη χώρα σε εκλογές μόνο και μόνο για μικροκομματικά οφέλη.

Είναι υπόλογος απέναντι στους Έλληνες πολίτες και απέναντι στην ιστορία. Δεν τον ενδιαφέρει να σταθεροποιηθεί η οικονομία, να διαφύγουμε οριστικά απ’ τον κίνδυνο του Grexit. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μην προλάβουν να φτάσουν στα νοικοκυριά, στους συνταξιούχους, στους επιχειρηματίες, οι οδυνηρές συνέπειες των μέτρων, που φέρουν την υπογραφή του.

Αυτή είναι η πολιτική ευαισθησία των μοντέρνων νεοφιλελεύθερων αριστερών με σήμα τα capital controls, που ακόμη και τώρα, επιδεικνύοντας περίσσεια αλαζονεία, αρνούνται ευρείες συνεργασίες μετεκλογικά και επιμένουν σ’ έναν διχαστικό, αναχρονιστικό πολιτικό λόγο.

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός ζητά ισχυρή λαϊκή εντολή, προκειμένου, όπως λέει, να μην επανακάμψει το παλιό, φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Δεν έχει, δυστυχώς, αντιληφθεί, ότι η στάση του και ο μέχρι σήμερα πολιτικός του βίος όχι μόνο δεν φέρνουν κάτι νέο αλλά είναι σαν να έρχονται από το βαθύ παρελθόν.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, προκειμένου να διασφαλισθεί η ευρωπαϊκή της προοπτική και ένα καλύτερο μέλλον. Ελπίζω πως στη μεγάλη εθνική προσπάθεια που απαιτείται να γίνει, οι πολίτες θα επιλέξουν σοφά.